Party in La Paz tot ontspanning in San Pedro
Blijf op de hoogte en volg Lianne
10 November 2012 | Chili, San Pedro de Atacama
Het is hoog tijd voor een nieuwe update!
We hebben een hele tijd in La Paz gehangen. Dit is echt een enorm grote en drukke stad, wat ik in het begin helemaal niks vond. Maar gelukkig kwamen we in het Loki Hostel terecht en dit bleek echt een onwijs gezellige plek te zijn om te verblijven. Er was een bar, een chillroom en vooral heel veel gezellige mensen!
We hebben daar dus flink wat avonden in de bar gehangen of in een bar in de stad.
ook een avond naar een folklorische dansvoorstelling geweest. onwijs leuk! Wel apart,we hadden de goedkope tickets en dat was goed te merken: we moesten via een shabby zij ingang naar binnen, hadden in de pauze geen toegang tot de theaterbar (dus kochten we maar drinken op straat) en de bankjes hadden geen rugleuning.
Ach, we konden er wel om lachen! En we konden de voorstelling goed zien, dus dan boeit het ook niet.
Na een aantal dagen vonden dat we toch door moesten gaan, dus gingen we met de bus naar Cochabamba. Onderweg kwamen we 2 verschillende demonstraties tegen waardoor we flink wat vertraging opliepen.
Die demonstraties stellen trouwens weinig voor hoor. Meestal zitten er maximaal 30 man midden op de straat.. een beetje te niksen. En verderop staan wat agenten uit hun neus te vreten.
Ik vraag me af wat ze denken te bereiken met zo´n demonstratie maar goed.
De 2e demonstratie was wat vervelender. Ze waren midden op de weg autobanden aan het verbranden en een hele rij vrachtwagens stonden al voor ons te wachten. Na een half uur mochten we ineens erlangs en dat ging me toch chaotisch. Alle passagiers in de bus liepen te schreeuwen (bolivianen hebben een kort lontje) en de buschauffeur probeerde de bus tussen de vrachtwagens in te rammen en uiteindelijk reden we half door het vuur dat die demonstranten hadden aangestoken.
Oftewel we waren blij toen we eindelijk in Cochambamba waren.
Cochambama is overigens net het Boliviaanse Nijmegen. Veel studenten en young proffessionials, gezellige kroegjes en een relaxte sfeer overal. Heerlijk na de drukte van La Paz.
Maar al gauw merkten we dat we een Loki kater hadden. We zaten in een saai en viezig hostel en het was ons allemaal iets te rustig. Zeker toen alles op zondag dicht was, op de kerken na dan.
Die avond wilden we de bus pakken naar Sucre. Die wilden we eigenlijk in de ochtend al hebben maar volgens de eigenaresse van ons hostel reden ze pas om 17u in de avond. Dat was al balen!
Dus na een verveeldagje waren we om 16u op de busterminal... bleken de bussen pas om 20u te gaan... en nog lulliger: alle bussen zaten al vol!
Toen hadden we het helemaal gehad. Wat een kutdag zeg!
Voorzichtig stelde ik voor dat we misschien ook gewoon terug naar La Paz konden gaan... We moesten lachen om het idee, maar 2 uur later zaten we dus mooi weer in de bus naar La Paz!
Toen we dus de volgende dag weer in de bar van het Loki Hostel zaten te ontbijten, vonden de mensen dat daar natuurlijk hilarisch.
De rest van onze tijd weer gezellig veel kroeggehangen en Halloween gevierd.
Daarna vonden we toch echt echt echt dat we verder moesten gaan. Dus met de bus naar Sucre.
Deze stad staat op de Unesco werelderfgoedlijst en dat was te zien: wat een prachtige stad met veel witte gebouwen.
Hier zijn we naar een theatervoorstelling geweest maar helaas was dit toch iets te veel Spaans gepraat. We snapten er niks van. Ja ze hadden het over een perzik, iets met de duivel en volgens mij iets over lopen op de maan maar verder kwamen we niet...
Het publiek vond het in ieder geval onwijs grappig want ze lachten wat af.
Wel heel grappig, de duivel gingsamen met 2 andere typetjes dansend op Gangam Style van het podium af. Dat liedje is het echt helemaal hieri n Zuid-Amerika, we horen dat lied echt overal sinds het begin van de reis!
Verder in Sucre vooral veel ontspannen en uit eten geweest met 2 Duitse meiden en een nederlands meisje die we in La Paz al hadden ontmoet en met ons mee waren gereisd naar Sucre.
Na Sucre zijn we dan naar Uyuni gegaan. Dit was duidelijk een stadje, alleen bedoeld voor de tours naar de zoutvlakten. Helemaal niks te doen en tientallen bedrijven die tours aanboden.
Dus bij aankomst hebben we meteen een tour geboekt voor de volgende ochtend bij een bedrijf die door andere toeristen was aangeraden.
We gingen met een groep van 11 man, een tourguide en 2 chauffeursmet 2 jeeps onderweg.
Wat een geweldige toch was dat! Echt het hoogtepuntje van Bolivia! De zoutvlakten waren zo prachtig. Het is een gebied dat miljoenen jaren geleden een enorm meer was en dit is uiteindelijk opgedroogd, waarbij al het zout over is gebleven.
We zagen zo ook een eiland wat vroeger onder water lag. nu had het nog allemaal koraalrotsen en allemaal cactussen erop. En dan eromheen die witte eindeloze vlakte. Een prachtig gezicht.
We hebben ook supergrappige foto´s met de tourguide gemaakt!
In de avond sliepen we in een hostel gemaakt van zout. Klinkt erg tof, maar het stelde weinig voor helaas.
De 2e dag op tijd op en toen zijn we allerlei plekken rondom het zoutmeer gaan bekijken. Verschillende meren met flamingo´s (die je echt van super dichtbij kon bekijken) en grote rotsformaties.
Uiteindelijk kwamen we aan in een hostel die op 4700 meter lag.
En die nacht werd ik ineens hardstikke ziek. overgeven, koppijn, duizelig en de hele rampetamp. Volgens mij heb ik de hele nacht niet geslapen en alleen maar door de kou naar de wc aan het rennen.
De volgende dag voelde ik me nog steeds ellendig en kon ik geen hap door mijn keel krijgen.
Ik had het erover met de andere mensen uit de groep en die zeiden dat mijn symptomen verdacht veel op hoogteziekte leken. Shit! De dag ervoor zei ik nog tegen Majoke dat ik zo blij was dat we dit niet hadden gehad en vervolgens zit ik er ineens mee!
Dus maar meteen mezelf gedrogeerd met hoogteziektepillen, paracetamol en iets tegen de misselijkheid.
Die ochtend waren we om 5.30u alweer in de auto onderweg naar een semi-actieve vulkaan. Dit was echt bizar. We verwachten een echt krater maar het was gewoon een vlakte en er kwam allemaal stoom uit de grond en uit kuilen en op sommige plekken zagen we modder borrelen. Het stonk ook naar rotte eieren als je de wind jouw kant op had.
De vulkaan lag op 5000 meter hoogte dus het was flink koud!!
Hierna zijn we naar hotsprings gegaan. Ik voelde me nog altijd ellenidg dus die heb ik maar even aan mij voorbij laten gaan. Een duitse jongen uit mijn groep voelde zich ook al niet goed dus hij kon mij gelukkig gezelschap houden.
Daarna nog naar een ander meer geweest en toen was het tijd om naar de grens te rijden en de bus te pakken naar Chili! We wilden persé ook een stukje Chili zien en aangezien de tour in Chili kon eindigen, vonden we dat een perfect idee.
De andere helft van de groep ging weer terug naar Uyuni dus die moesten we daar al gedag van zeggen. Daarvan waren er ook al een paar mensen niet lekker, dus de hoogteziekte had meerdere mensen blijkbaar te pakken gekregen.
We hoefden gelukkig nog maar een uur te reizen en toen waren we al in San Pedro de Atacama in Chili.
Wel lang bij de grens gestaan voor een stempel. Ze zijn hier duidelijk strenger. Ineens moesten onze tassen door een scanner. Onze tassen zijn tussen Peru en Bolivia niet eens gecontroleerd!
De rest van de dag heb ik me vooral ellendig en misselijk gevoeld. bijna niks gegeten, op wat crackers en 2 halve broodjes na.
Dit was gisteren. Vandaag voel ik me gelukkig stukken beter. Ik kan weer gewoon eten. Alleen mijn energieniveau is nogal laag. Maar ik verwacht dat ik na een 2 goede nacht rust me weer de oude zal voelen!
Het scheelt dat San Pedro een stuk lager ligt, op 2500 meter hoogte, dus ik denk dat ik daardoor ook snel herstel.
Dinsdagochtend pakken we de bus naar Salta, Argentinië. Erg benieuwd hoe het daar gaat zijn.
Chili is in ieder geval al duidelijk moderner en helaas ook stukken duurder dan Peru en Bolivia. Dus we zullen zien hoe Argentinië zal zijn!
Ok, dit is volgens mij weer een lang verhaal geworden. Ik ben een beetje lang van stof (tja een dochter van mijn vader!)
Geef jezelf maar een schouderklopje las je het helemaal tot het einde hebt gelezen!
Veel liefs!
We hebben een hele tijd in La Paz gehangen. Dit is echt een enorm grote en drukke stad, wat ik in het begin helemaal niks vond. Maar gelukkig kwamen we in het Loki Hostel terecht en dit bleek echt een onwijs gezellige plek te zijn om te verblijven. Er was een bar, een chillroom en vooral heel veel gezellige mensen!
We hebben daar dus flink wat avonden in de bar gehangen of in een bar in de stad.
ook een avond naar een folklorische dansvoorstelling geweest. onwijs leuk! Wel apart,we hadden de goedkope tickets en dat was goed te merken: we moesten via een shabby zij ingang naar binnen, hadden in de pauze geen toegang tot de theaterbar (dus kochten we maar drinken op straat) en de bankjes hadden geen rugleuning.
Ach, we konden er wel om lachen! En we konden de voorstelling goed zien, dus dan boeit het ook niet.
Na een aantal dagen vonden dat we toch door moesten gaan, dus gingen we met de bus naar Cochabamba. Onderweg kwamen we 2 verschillende demonstraties tegen waardoor we flink wat vertraging opliepen.
Die demonstraties stellen trouwens weinig voor hoor. Meestal zitten er maximaal 30 man midden op de straat.. een beetje te niksen. En verderop staan wat agenten uit hun neus te vreten.
Ik vraag me af wat ze denken te bereiken met zo´n demonstratie maar goed.
De 2e demonstratie was wat vervelender. Ze waren midden op de weg autobanden aan het verbranden en een hele rij vrachtwagens stonden al voor ons te wachten. Na een half uur mochten we ineens erlangs en dat ging me toch chaotisch. Alle passagiers in de bus liepen te schreeuwen (bolivianen hebben een kort lontje) en de buschauffeur probeerde de bus tussen de vrachtwagens in te rammen en uiteindelijk reden we half door het vuur dat die demonstranten hadden aangestoken.
Oftewel we waren blij toen we eindelijk in Cochambamba waren.
Cochambama is overigens net het Boliviaanse Nijmegen. Veel studenten en young proffessionials, gezellige kroegjes en een relaxte sfeer overal. Heerlijk na de drukte van La Paz.
Maar al gauw merkten we dat we een Loki kater hadden. We zaten in een saai en viezig hostel en het was ons allemaal iets te rustig. Zeker toen alles op zondag dicht was, op de kerken na dan.
Die avond wilden we de bus pakken naar Sucre. Die wilden we eigenlijk in de ochtend al hebben maar volgens de eigenaresse van ons hostel reden ze pas om 17u in de avond. Dat was al balen!
Dus na een verveeldagje waren we om 16u op de busterminal... bleken de bussen pas om 20u te gaan... en nog lulliger: alle bussen zaten al vol!
Toen hadden we het helemaal gehad. Wat een kutdag zeg!
Voorzichtig stelde ik voor dat we misschien ook gewoon terug naar La Paz konden gaan... We moesten lachen om het idee, maar 2 uur later zaten we dus mooi weer in de bus naar La Paz!
Toen we dus de volgende dag weer in de bar van het Loki Hostel zaten te ontbijten, vonden de mensen dat daar natuurlijk hilarisch.
De rest van onze tijd weer gezellig veel kroeggehangen en Halloween gevierd.
Daarna vonden we toch echt echt echt dat we verder moesten gaan. Dus met de bus naar Sucre.
Deze stad staat op de Unesco werelderfgoedlijst en dat was te zien: wat een prachtige stad met veel witte gebouwen.
Hier zijn we naar een theatervoorstelling geweest maar helaas was dit toch iets te veel Spaans gepraat. We snapten er niks van. Ja ze hadden het over een perzik, iets met de duivel en volgens mij iets over lopen op de maan maar verder kwamen we niet...
Het publiek vond het in ieder geval onwijs grappig want ze lachten wat af.
Wel heel grappig, de duivel gingsamen met 2 andere typetjes dansend op Gangam Style van het podium af. Dat liedje is het echt helemaal hieri n Zuid-Amerika, we horen dat lied echt overal sinds het begin van de reis!
Verder in Sucre vooral veel ontspannen en uit eten geweest met 2 Duitse meiden en een nederlands meisje die we in La Paz al hadden ontmoet en met ons mee waren gereisd naar Sucre.
Na Sucre zijn we dan naar Uyuni gegaan. Dit was duidelijk een stadje, alleen bedoeld voor de tours naar de zoutvlakten. Helemaal niks te doen en tientallen bedrijven die tours aanboden.
Dus bij aankomst hebben we meteen een tour geboekt voor de volgende ochtend bij een bedrijf die door andere toeristen was aangeraden.
We gingen met een groep van 11 man, een tourguide en 2 chauffeursmet 2 jeeps onderweg.
Wat een geweldige toch was dat! Echt het hoogtepuntje van Bolivia! De zoutvlakten waren zo prachtig. Het is een gebied dat miljoenen jaren geleden een enorm meer was en dit is uiteindelijk opgedroogd, waarbij al het zout over is gebleven.
We zagen zo ook een eiland wat vroeger onder water lag. nu had het nog allemaal koraalrotsen en allemaal cactussen erop. En dan eromheen die witte eindeloze vlakte. Een prachtig gezicht.
We hebben ook supergrappige foto´s met de tourguide gemaakt!
In de avond sliepen we in een hostel gemaakt van zout. Klinkt erg tof, maar het stelde weinig voor helaas.
De 2e dag op tijd op en toen zijn we allerlei plekken rondom het zoutmeer gaan bekijken. Verschillende meren met flamingo´s (die je echt van super dichtbij kon bekijken) en grote rotsformaties.
Uiteindelijk kwamen we aan in een hostel die op 4700 meter lag.
En die nacht werd ik ineens hardstikke ziek. overgeven, koppijn, duizelig en de hele rampetamp. Volgens mij heb ik de hele nacht niet geslapen en alleen maar door de kou naar de wc aan het rennen.
De volgende dag voelde ik me nog steeds ellendig en kon ik geen hap door mijn keel krijgen.
Ik had het erover met de andere mensen uit de groep en die zeiden dat mijn symptomen verdacht veel op hoogteziekte leken. Shit! De dag ervoor zei ik nog tegen Majoke dat ik zo blij was dat we dit niet hadden gehad en vervolgens zit ik er ineens mee!
Dus maar meteen mezelf gedrogeerd met hoogteziektepillen, paracetamol en iets tegen de misselijkheid.
Die ochtend waren we om 5.30u alweer in de auto onderweg naar een semi-actieve vulkaan. Dit was echt bizar. We verwachten een echt krater maar het was gewoon een vlakte en er kwam allemaal stoom uit de grond en uit kuilen en op sommige plekken zagen we modder borrelen. Het stonk ook naar rotte eieren als je de wind jouw kant op had.
De vulkaan lag op 5000 meter hoogte dus het was flink koud!!
Hierna zijn we naar hotsprings gegaan. Ik voelde me nog altijd ellenidg dus die heb ik maar even aan mij voorbij laten gaan. Een duitse jongen uit mijn groep voelde zich ook al niet goed dus hij kon mij gelukkig gezelschap houden.
Daarna nog naar een ander meer geweest en toen was het tijd om naar de grens te rijden en de bus te pakken naar Chili! We wilden persé ook een stukje Chili zien en aangezien de tour in Chili kon eindigen, vonden we dat een perfect idee.
De andere helft van de groep ging weer terug naar Uyuni dus die moesten we daar al gedag van zeggen. Daarvan waren er ook al een paar mensen niet lekker, dus de hoogteziekte had meerdere mensen blijkbaar te pakken gekregen.
We hoefden gelukkig nog maar een uur te reizen en toen waren we al in San Pedro de Atacama in Chili.
Wel lang bij de grens gestaan voor een stempel. Ze zijn hier duidelijk strenger. Ineens moesten onze tassen door een scanner. Onze tassen zijn tussen Peru en Bolivia niet eens gecontroleerd!
De rest van de dag heb ik me vooral ellendig en misselijk gevoeld. bijna niks gegeten, op wat crackers en 2 halve broodjes na.
Dit was gisteren. Vandaag voel ik me gelukkig stukken beter. Ik kan weer gewoon eten. Alleen mijn energieniveau is nogal laag. Maar ik verwacht dat ik na een 2 goede nacht rust me weer de oude zal voelen!
Het scheelt dat San Pedro een stuk lager ligt, op 2500 meter hoogte, dus ik denk dat ik daardoor ook snel herstel.
Dinsdagochtend pakken we de bus naar Salta, Argentinië. Erg benieuwd hoe het daar gaat zijn.
Chili is in ieder geval al duidelijk moderner en helaas ook stukken duurder dan Peru en Bolivia. Dus we zullen zien hoe Argentinië zal zijn!
Ok, dit is volgens mij weer een lang verhaal geworden. Ik ben een beetje lang van stof (tja een dochter van mijn vader!)
Geef jezelf maar een schouderklopje las je het helemaal tot het einde hebt gelezen!
Veel liefs!
-
11 November 2012 - 06:59
Marjoke:
Haha, ik heb het gered tot het eind hoor!
Leuk verhaal weer, wel balen dat je ziek bent geworden maar fijn dat het weer beter gaat.
Veel plezier nog! -
11 November 2012 - 12:28
Martijne:
He nichtje van ons,
Heb je nog meer van deze langdradige ;-) verhalen voor ons, ze zijn zo leuk om te lezen!!
We want more We want more.....
We genieten en leven met je mee.
Niet meer ziek worden dat is zonde van alle mooie dingen die je kunt beleven.
Groetjes aan Majoke
Marijne -
11 November 2012 - 12:51
Elselien:
Haha hoogteziekte, we hadden het er al over toen je nog thuis was he, dat dat zo naar kan zijn.. Poeh, dat je het hebt volgehouden, dat vind ik wel knap!
En wat gaaf joh, die foto's van de zoutvlakte. Ook wel typisch dat je lekker terug bent gegaan naar La Paz, volgens mij zijn jullie te erge gezelligheidsbeesten om in een gat te zitten.
Hier is nog steeds weinig te vertellen eigenlijk, je mist niets in Holland!
xxx Elselien -
11 November 2012 - 15:02
Tosca:
Daarom is het ook leuk om te lezen, dan mag het lang zijn! leuk meis, haha je bent niet voor niets net student af om nog de gezellige steden op te zoeken:)
Hopelijk voel je je snel wat beter!
xxx Tosca -
11 November 2012 - 17:52
Jos:
Ha nicht,
hartstikke leuk zo'n verslag, vooral blijven doen. Je hebt hier een te gek concert met afterparty gemist van mij en mijn popkoor!!!! Volle zaal en alles liep op rolletjes. Er zijn opnamen gemaakt. Marco, Peter en Elly cs waren er o.a. ook. Blijf genieten -
11 November 2012 - 18:36
Anouk Scholte:
heee lianne, klinkt echt super allemaal zeg! en groot gelijk om gewoon nog een paar nachtjes extra naar la paz te gaan, even lekker ouderwets doorzakken, kan je daarna weer serieus de toerist gaan uithangen ;)
Dat gangnam style liedje doet het in europa ook goed hoor, wat een gekke aziaat wel niet de wereld in brengt ;)
doe het rustig aan, ziek een beetje uit, en vooral heel veel plezier in Argentinie!!
liefs anouk -
12 November 2012 - 09:54
Trudy:
Mooie ervaringen. Hoogteziekte is echter geniepig. Je moet dan ze snel mogelijk weer omlaag. Goed dat je nu weer wat beter voelt. Geniet nog van deze laatste weken. Groetjes, Trudy -
12 November 2012 - 17:40
Lianne Van Asten:
Ok, gisteren met een jongen van onze groep nog gekletst over de tour bij de saltlakes. We hadden het rover dat er echt veel mensen van de groep ziek waren geworden en dat het oevallig allemaal mensen waren die kip bij de lunch hebben gehad.
Oftewel, waarschijnlijk had ik gewoon voedselvergiftiging!
Maarja, mensen ut mijn groep die ziek waren geweest van de hoogte zeiden dat ze mijn symptomen herkende en de tourguide was ook he-le-maal overtuigd dat we allemaal ziek waren van de hoogte...
maar onze conclusie gisteren was dat het voedselvergiftiging was en dat die tourguide natuurlijk niet ging toegeven dat ze ons verkeerd voedsel hebben gegeven!
Nouja, ik voel me vandaag echt stukken beter dus ben niet van plan weer ziek te worden de rest van de reis!!
Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
