Zon, wijn en ontspanning

Aangezien er meerdere mensen naar vroegen, is het weer tijd voor een nieuw bericht!

We zijn alweer een tijdje in het laatste land van ons lijstje: Argentinië!

Na een paar dagen uit te hebben geziekt van die stomme voedselvergiftiging in San Pedro de Atacama in Chili, zijn we door gegaan naar Salta! Dat betekende dat we weer de grens over moesten steken en zo´n beetje de hele dag in een bus zaten.
Maar wat was die bus ineens een luxe vergeleken met de bussen in Bolvia! Er was gewoon weer airco! Het was allemaal schoon! De stoelen zaten weer relaxed! Er waren weer riemen!
En nogmaals, er was weer airco! Dat betekende dat we niet meer zwetend en puffend in een bus hoefde te zitten die na 2 uur stonk naar al die heerlijke zweetluchten van iedereen. En de wegen, ook verbazingwekkend goed aangelegd, geen gehobbel meer! Al met al, we waren flink onder de indruk!

In Salta zijn we naar een hostel gegaan die buiten de stad lag, meer in de countryside. Deze was pas anderhalve maand geleden geopend dus alles was nog zo mooi en schoon en de bedden sliepen goddelijk goed. Hoorde ook bij het Loki Hostel waar we in La Paz waren, dus die moesten we toch even meemaken. Niet zo pardy hardy als in La Paz, maar zeker wel gezellig!
Er werkte daar een Canadees meisje die in Holland had gestudeerd. En toevallig was een paar weken geleden een nederlandse vriend van haar langs geweest. En guess what: hij had hagelslag en vlokken voor haar meegenomen. Dus bij het ontbijt mochten we die van haar eten. Woehoew!
Zo grappig: de andere toeristen vonden het maar vreemd wat wij aan het eten waren (´you put that on your bread!?) en toen we het ze lieten proeven bleven ze er maar vreemd bij kijken. Maar we hadden ze overtuigd: ze vonden het tock wel erg lekker!

In Salta zelf een mooi uitzichtpunt bekeken en veel rondgeslenterd in de stad of bij het zwembad (!) van ons hostel gehangen. Life´s good here!
En toen we weggingen kregen we van het Canadeze meise pepernoten mee! Hoe lief is dat! Zo komen we toch een beetje in de sinterklaassfeer.

Na Salta zijn we naar Cafayate gegaan. Een klein stadje met allemaal wijngaarden. Natuurlijk naar een wijnproeverij geweest. en die wijn was lekker! Alleen had die vrouw nogal haast op de 1 of andere manier dus je had je glas nog niet leeg of de volgende wijn werd er alweer in gegoten. Beetje apart.

Toen we trouwens door de straat liepen in Cafayate hebben we toch zoiets grappigs gezien: Een ezel kwam aanrennen, met achter zich aan 3 zwerfhonden. Op de stoep liep een vrouwtje met haar mobiele telefoon te bellen. Ze stopte met lopen, liet zich rustig passeren door de ezel en de zwerfhonden, en liep daarna weer verder alsof het de normaalste zaak van de wereld was om even aan de kant te gaan voor ezels op straat.
Wij keken verbaasd toe... onze conclusie: ´weer een normale dag in Zuid-Amerika.´

Verder veel gerelaxed in Cafayayte. Heerlijk weer daar. zo tegen de 28 graden denk ik. Sowieso hebben we tot nu toe alleen maar zulk weer gehad sinds we in Argentinië zijn. En hier koelt het ook niet meer zo erg af zodra de zon verdwijnt. Voordeel dat we niet meer zo hoog zitten zoals in Peru en Bolivia toen.

Na Cafayate zijn we naar Mendoza gegaan. Dit is zo´n mooie stad! Allemaal grote bomen langs alle wegen en hele mooie pleinen en een groot park waar we ook een paar keer onze siesta hebben gehouden!

1 van de dagen zijn we gaan raften. Dit was zo gaaf! We reden met een busje een uur naar de rivier. Daar moesten we natuurlijk weer heel charmant een helm op en zo´n suf oranje reddingsvest aan. Sommige mensen trokken zelfs een wetsuit of regenjack aan maar Majoke en ik voelden ons stoer genoeg om gewoon zo in onze kleren te gaan. Bovendien hadden we toch al extra kleren mee, want nat wordt je toch wel!
Samen met 3 andere toeristen en onze tourguide gingen we in zo´n boot. Hij was trouwens heel grappig. We mochten hem Mr. Awesome noemen.
We kregen eerst instructies over hoe we op de boot moesten gaan zitten (op de rand) en hoe we vooruit en achteruit moesten peddelen en als laatste dat als hij ´down´riep, we allemaal in de boot moesten springen en in elkaar moesten zitten. Dan zouden we namelijk over een heftigere golf gaan.
En toen was het tijd om de boot in te stappen en te gaan. Binnen 3 seconden waren we al kleddernat! En het water was koud!!
Het raften zelf was zo cool! Soms van die gekke golven, soms even wat rustiger. En de leukste momenten waren toch de momenten dat er ´down!´ werd geroepen. Als een stel kleine kinderen sprongen we giechelend in de boot en werden we alle kanten oip geschud. Te grappig!
En daarna weer met z´n allen juichen als Mr. Awesome ´Give me a highfive!´ riep.
Ik heb trouwens heel wat af lopen gillen in die boot... net een klein kind die liep te kirren, omdat ik het zo leuk vond :P
Helaas was het maar een klein uurtje dus het was zo voorbij. Daarna een tijdje bij een zwembad kunnen liggen relaxen en daarna weer met z´n allen met het busje terug naar Mendoza.

Ja, dat raften wil ik echt nog een keer doen, wat een adrenalinekick!

In Mendoza ook de manier van uitgaan van de Argentijnen ontdekt:
- dat is laat! ze eten om 22u een keer, gaan dan uitgebreidt borrelen en drankjes doen en om 2u begint het langzaam een keer te bewegen en te dansen. en dan gaat het rustig door tot 7u in de ochtend.
- de mannen moeten bijna altijd entree betalen terwijl de meiden vaker gratis ergens binnen komen. Hebben wij toch weer even geluk!
- de vrouwen trekken uberhoge hakken aan of van die schoenen met hele hoge zolen (denk aan de Spice Girls), de rokjes zijn uber uber uberkort, de kont komt er nog net niet onderuit. En ze houden van alles wat glimt en glittert. En om het af te maken natuurlijk onwijs veel make-up op.
- met de mannen valt niet echt een gesprek te voeren. Praten met meiden.. .daar doen ze niet aan. Uitgebreid naar ze staan staren, kusgeluiden maken en domme dingen roepen vinden ze daarentegen helemaal prachtig.
- de kroegen zijn meestal uberhip met veel flikkerlampjes en beeldschermen aan de muren.

Dus als Europeaan was het nogal wennen aangezien wij om 1u toch echt wel wilden dansen, wij op onze slippertjes rondliepen en ons nogal ´de toeristjes´ voelden tussen al die opgetutte meiden en al die hipheid toch echt verbazingwekkend vonden. Ze zijn hier echt zo anders dan in Peru en Bolivia.

Maar toch zeker leuke avonden daar beleefd!

ook 1 dag naar Maipu geweest. Dat is een plek vol met wijngaarden waar we met de fiets langs konden rijden. We moesten heel suf een helmpje op. Alle wegen waren zo plat als maar zijn kan, dus wij snapten niet echt het nut van die helmpjes. Als je nou op een onverharde weg of in de bergen rijdt, ok. Maar dit vonden we nogal overdreven. Dus die helmpjes verdwenen al gauw in onze fietsmand.
Natuurlijk ook naar een wijnproeverij geweest en daar een duitser en ier ontmoet waar we gezellig mee op het terras hebben gehangen van de winery en natuurlijk wijn gedronken.

Afgelopen woensdag hebben we de bus gepakt naar Cordoba. Die wilden we in het begin van de middag pakken en toen bleken die ineens alleen in de ochtend en de avond te rijden. Dus ineens hadden we een nachtbus. Blegh! Die zijn we toch echt een beetje zat nu, aangezien ik maar een beetje en kut slaap, en Majoke helemaal niet kan slapen.

Overdag kunnen skypen met mijn broer en pa. Bleek hij ineens in het ziekenhuis te liggen! Dat was even schrikken. Hij bleek een chronisch subduraal hematoom te hebben. En nu weet niemand het waar ik het over heb op Anouk en Elselien na waarschijnlijk. :P
Er was een adertje in zijn hoofd geknapt en daardoor was er bloed in zijn hoofd gekomen de afgelopen 3 weken. Dit zorgde ervoor dat hij steeds meer last van zijn ogen kreeg maar dat schreven ze eerst toe aan oververmoeidheid. Toen hij ook last kreeg van zijn evenwicht en uitvalverschijnselen is hij weer terug gegaan naar de arts en is hij doorgestuurd naar de neuroloog, die dus constateerde dat hij een chronisch subduraal hematoom had en meteen geopereerd moest worden en was er een gat in zijn hoofd geboord en een drain aangelegd. Die dag op skype sprak ik hem een paar uur na de operatie.
Gelukkig knapte hij de dagen erna snel op en na een paar dagen kon hij weer naar huis. Hij mag de aankomende 6 weken nog niet werken, autorijden enz maar fijn dat hij thuis verder kan herstelllen.
Op zulke momenten is het toch wel erg vervelend om zo ver weg te zitten, maar gelukkig bestaat skype en kon ik zo met hem spreken en hem zien waardoor ik het gevoel had dat ik er toch een beetje bij was en hem zo kon steunen.

Na de lange rit in de nachtbus hebben we in Cordoba de eerste paar uur alleen maar geslapen! En daarna volgens mij ook niet veel meer gedaan dan terrashangen en eten.
De dag erna het uitgaansleven in Cordoba ontdekt en dat smaakt naar meer!! Cordoba is een studentenstad dus je hebt hier enorm veel kroegen en discotheken. We gingen samen met 2 nederlanders die we al eerder hadden ontmoet, Michel en Marjolein en daarnaast had Michel nog 3 jongens in zijn hostel ontmoet die met ons mee gingen! Super gezellig!
We gingen naar een club die Studio Theatro heette. Dit was vroeger een theater en nu dus een dansclub. Eindelijk weer even goede dansmuziek dus wij hebben ons de hele nacht goed vermaakt! Volgens mij lagen we pas 7u weer eens in onze bedden.

Verder cultureel verantwoord geweest met een bezoekje aan het Memorial museum. Dit ging over de verdwijningen van mensen in de jaren 70 en 80. Zij hadden volgens een speciale politieeenheid de verkeerde politieke opvattingen dus werden ze ontvoerd en vaak ook vermoord.
Er hingen allemaal foto´s van de ontvoerde mensen die van ze waren gemaakt nadat ze opgepakt werden. Sommige ook met blinddoek om of een gezicht dat bont en blauw was geslagen. Heftig om te zien.
In een andere kamer hingen allemaal foto´s en fotoalbums van de ontvoerde mensen, door familie gedoneerd. Dit was weer erg mooi maar ook confronterend: de muren hingen echt helemaal vol met al die foto´s. Het waren er echt veel!

Daarnaast ook naar een dorpje hier in de buurt geweest. Even uit de drukte van de stad.

De dag erna wilden we naar een ander stadje Carlos Paz. Het was zo warm en we wilden wat verkoeling zoeken bij het meer in dat dorp. Maar het duurde even voor we de goede bus hadden gevonden en toen we er eenmaal waren, was het vet bewolkt en regen op komst.
Dus wij natuurlijk vloeken en doen want we hadden een heel stuk gelopen naar het water.
Onderweg maar even geschommeld in een speeltuintje... tja je moet toch iets!
En uiteindelijk eindigde we met een fles wijn op een terras. Ineens kwam ook de regen met bakken uit de hemel dus wij waren blij dat wij daar konden schuilen.

Vanavond gaan we uit eten, en mijn verjaardag om 12u inluiden. Leuk!
Wel gek om hier in de warmte zonder Sinterklaas jarig te zijn. Die Sinterklaassfeer zorgt er toch elk jaar voor dat ik in de verjaardagssfeer kom... maar Cordoba is toch ook een prima plek om je verjaardag door te brengen! ;-)
Morgen gaan we rond 18u met de bus richting de IguazuFalls. Dat wordt een rit van 22 uur. Zien we wel een beetje tegenop, zeker nu de mp3 speler van Majoke stuk is en de mijne een slechte batterij heeft en er dus na 2 uur al mee op houdt. Dus hopen dat ze veel goede films gaan draaien en dat de tijd heeeel snel gaat!

Nog 2,5 weken en dan hebben we het vliegtuig weer naar huis. Bizar snel!

Ok en nu stop ik gauw, want het is me toch weer en lang verhaal geworden!

Veel liefs!